ΣΠΩ – Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΛΥΚΥΣΤΙΚΕΣ ΩΟΘΗΚΕΣ

Το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών (ΣΠΩ) παρουσιάζεται με ποικιλία συμπτωμάτων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχουν μέχρι σήμερα προταθεί τρεις επίσημοι ορισμοί του ΣΠΩ:

α) του US NIH (National Institute of Health – USA) το 1990,

β) του Rotterdam (ESHRE/ ASRM Consensus) το 2003 και

γ) του AES (Androgen Excess Society) το 2006.


ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΝ ΣΥΝΤΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ:


NIH, 1990:

  • Υπερανδρογονισμός ή/και υπερανδρογοναιμία
  • Χρόνια ανωοθυλακιορρηξία

ESRH/ASRM (Rotterdam), 2003 (για τη διάγνωση απαιτούνται τουλάχιστον δύο από τα παρακάτω):

  • Ολιγομηνόρροια/ανωοθυλακιορρηξία
  • Υπερανδρογονισμός ή/και υπερανδρογοναιμία
  • Πολυκυστικές ωοθήκες

Αναθεωρημένα κριτήρια AES:

  • Κλινική ή βιοχημική υπερανδρογοναιμία
  • Ωοθηκική δυσλειτουργία (ολιγομηνόρροια/ανωοθυλακιορρηξία ή/και πολυκυστική εμφάνιση)

Τα πιο αποδεκτά διαγνωστικά κριτήρια που χρησιμοποιούνται σήμερα για το χαρακτηρισμό του ΣΠΩ είναι αυτά που έχουν καθοριστεί το 1990 στο συνέδριο του National Institute of Health και αυτά που καθορίστηκαν στο συνέδριο του Rotterdam το 2003, υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ανθρώπινης Αναπαραγωγής & Ενδοκρινολογιας (ESHRE) και της Αμερικανικής Εταιρείας Αναπαραγωγικής Ιατρικής (ASRM) (Rotterdam ESHRE/ASRM-Sponsored PCOS Consensus Workshop Group).

Οι διαφορές των δύο αυτών κατατάξεων είναι μεγάλες. Συγκεκριμένα, τα κριτήρια του ΝΙΗ, το 1990, θεωρούν την αύξηση των ανδρογόνων  (υπερανδρογοναιμία) ως απαραίτητη προϋπόθεση για την διάγνωση του συνδρόμου των πολυκυστικών ωοθηκών, ενώ τα κριτήρια του Rotterdam, το 2003, όχι. Αντίστοιχα στα κριτήρια του Rotterdam, συμπεριλαμβάνεται προαιρετικά, η πολυκυστική μορφολογία της ωοθήκης, όπως αυτή φαίνεται στο υπερηχογράφημα, ενώ κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από τα κριτήρια του NIH.

 

ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΟΛΥΚΥΣΤΙΚΩΝ ΩΟΘΗΚΩΝ

Το σύνδρομο ορίζεται κάπου μέσα στο τρίγωνο μεταξύ:

α) αύξησης των ανδρογόνων (ανδρικών ορμονών) με κυριότερες εκδηλώσεις την αυξημένη τριχοφυΐα και την ακμή,

β) πολυκυστικής εμφάνισης των ωοθηκών στο υπερηχογράφημα, και

γ) διαταραχές στην συχνότητα εμφάνισης της περιόδου.

Βασική προϋπόθεση είναι να έχουν αποκλειστεί άλλες παθολογικές καταστάσεις, που μιμούνται την εικόνα του συνδρόμου, και μπορεί να οδηγήσουν σε λάθος διάγνωση.

Όπως γίνεται φανερό είναι σημαντική η εξειδίκευση του γυναικολόγου στο ΣΠΩ, έτσι ώστε να οριστεί σωστά και με ακρίβεια ότι μια γυναίκα πάσχει πράγματι από Πολυκυστικές Ωοθήκες. Έτσι θα καθοριστεί ένα ορθό θεραπευτικό πλάνο για να επιτευχθεί ένα καλό αποτέλεσμα και να μην ταλαιπωρηθεί άσκοπα η γυναίκα-ασθενής.